ładunku elektrycznego
Encyklopedia PWN
wielkość charakteryzująca pole elektryczne fazy, określana pracą niezbędną do przeniesienia jednostkowego, punktowego ładunku;
elektrostatyka
fiz. dział elektrodynamiki zajmujący się badaniem zjawisk fizycznych zachodzących pod wpływem pola elektrostatycznego, czyli niezmiennego w czasie pola elektrycznego wytworzonego przez nieruchome ładunki elektryczne.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, statikós ‘utrzymujący równowagę’],
wielkość fizyczna charakteryzująca rozkład przestrzenny rozważanej wielkości fizycznej, np. masy, siły, pędu, energii, ładunku elektrycznego;
zespół połączonych ze sobą procesów i zjawisk elektrycznych zachodzących w atmosferze ziemskiej;
plazma
fiz. zjonizowana materia, tj. taka, w której atomy rozpadają się na dodatnio naładowane jony i swobodne elektrony;
[gr.],
transport
zespół czynności związanych z przemieszczaniem osób i dóbr materialnych za pomocą odpowiednich środków; obejmuje zarówno samo przemieszczanie z miejsca na miejsce, jak i wszelkie czynności konieczne do osiągnięcia tego celu, tj. czynności ładunkowe (załadunek, wyładunek, przeładunek) oraz czynności manipulacyjne (np. opłaty); także dział gospodarki świadczący usługi polegające na przemieszczaniu osób i ładunków; t. bywają też nazywane zespół osób lub partia przemieszczanych ładunków.
[łac.],
